De Iraanse revolutie van 1979 vormt zonder twijfel een van de belangrijkste omwentelingen van de twintigste eeuw. Deze politieke en sociale omslag hield niet alleen de internationale gemeenschap bezig, maar kon ook op de interesse van vele intellectuelen rekenen. Zo reisde de Franse filosoof Michel Foucault tot tweemaal toe naar Iran om met eigen ogen de opstand van het Iraanse volk waar te nemen. Over zijn Iraanse ervaringen publiceerde Foucault een tiental bijdragen voor de Italiaanse krant Corriere della Sera. Geïnspireerd door deze artikelen van Foucault reisden Peter Van Goethem en Pieter Verstraete vijf weken lang door Iran. Ze onderzochten op welke manier hedendaagse Iraanse kunstenaars met de door het Islamitische regime opgelegde censuurmaatregelen omgaan. Is verzet nog mogelijk in een politiek repressief klimaat dat het culturele landschap dicteert en definieert, of geeft de strenge censuur net aanleiding tot nieuwe vormen van creativiteit? Op basis van hun eigen ervaringen en tientallen interviews met Iraanse kunstenaars, onderzoeken de auteurs in vier indringende essays het spel van censuur en verzet in de Iraanse republiek.