De publicatie bestrijkt duizend jaar sterven, begraven, rouwen en gedenken. De middeleeuwen worden door velen beschouwd als een van de meest gewelddadige perioden uit onze geschiedenis. De middeleeuwse mens had een specifieke band met de dood en de dood vormde in al haar facetten een dagelijks onderdeel van het leven tussen de 6de en de 16de eeuw. Omdat het onderzoek voor dit boek alle lagen van de samenleving betreft, moest het wel multidisciplinair zijn: kunstgeschiedenis, archeologie, sociologie, theologie en forensische geneeskunde slaan de handen in elkaar om een zo volledig mogelijk beeld te geven van het fenomeen van de dood in de middeleeuwen. In vier grote hoofdstukken - de doodsoorzaken, de begeleiding van stervenden en begrafenisrituelen, de topografie van de dood, van dood tot verrijzenis - schetst de publicatie een indringend portret van de dood in de middeleeuwen. Ze bestrijkt duizend jaar sterven, begraven, rouwen en gedenken, met als rode draad het streven van de mens om zijn maatschappelijke en geestelijke status na de dood in stand te houden. De publicatie bevat afbeeldingen van talloze schilderijen, beeldhouwwerken, grafmonumenten, reliekhouders, manuscripten, memento mori, maar ook wapens, foltertuigen, skeletten en grafoffers. allemaal voorwerpen bestemd om de dood te overwinnen of om te doden. Begeleidt de gelijknamige tentoonstelling in de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis van België, Brussel (3 december 2010-24 april 2011).