Het dorp Deir el-Medina in Boven-Egypte is niet zo bekend als de imposante sites Karnak en Luxor. Nochtans leefden daar, tijdens het Nieuwe Rijk (1500-1100 v.Chr.), diegenen die belast waren met het uithakken en decoreren van de tombes in de Vallei der Koningen en de Vallei der Koninginnen. Deze koninklijke graven, die zich op enkele kilometer afstand van het dorp bevinden, zijn terecht beroemd voor de schoonheid van hun wandschilderingen en reliëfvoorstellingen. Een verkenning van Deir el-Medina laat ons toe door te dringen in het leven van alledag. We maken kennis met families die vertrouwd waren met al het sublieme en goddelijke van Egypte, maar tegelijk ook een eenvoudig bestaan kenden. Stoelen, manden, vaatwerk, cultusvoorwerpen, tekeningen, brieven en gedichten evoceren het labeur, de vermakelijkheden, het geestelijk leven, maar vooral ook de inventiviteit, het artistieke meesterschap en het gevoel voor humor van deze kunstenaars-ambachtslui. De tentoonstelling in het Louvre, die vervolgens naar Brussel reist en dan Turijn aandoet, brengt hulde aan deze dorpsgemeenschap. Deir el-Medina's nalatenschap stelt ons in staat op een originele manier het productieproces van Oud-Egyptische meesterwerken te bekijken. Nu, drieduizend jaar later, maken wij intiem kennis met de bewoners van het dorp. Hun gewoonten en gebruiken waren niet eens zo verschillend van de onze? en dat maakt deze ontmoeting tot een aangrijpende belevenis.