Het boek biedt een diepgaande analyse van religieuze en seculiere gebruiken in West-Europa tussen ca. 1200 en 1500. Het beschrijft hoe feesten, processies en volksgeloof functioneerden als vormen van gemeenschapsvorming, rituele bevestiging van hiërarchie, en vermaak. Kerkelijke autoriteiten probeerden orde en religieuze orthodoxy te handhaven, terwijl populaire praktijken vaak een mengeling waren van sacraal en profaan, waarbij magie, volksmedicijnen en heiligenverering een belangrijke rol speelden. Het werk combineert kronieken, preken, archiefdocumenten en liturgische bronnen om zowel de officiële als de volkse dimensie van de laatmiddeleeuwse cultuur te belichten.