Het boek volgt het veertienjarige meisje Magda in de jaren van de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog in Limburg. Haar vader werkt in de kolenmijn, het gezinsinkomen is minimaal, er zijn rijen voor voedsel en het dagelijks leven is door ontbering en angst gekenmerkt. Op een avond in oktober 1942 ziet Magda een colonne uitgeputte Russische krijgsgevangenen aankomen die door de bezetter worden ingezet in de mijn. Ze raakt gefascineerd door één van hen, Aleksej, en voelt een sterke sympathie voor hem. Terwijl de oorlog voortduurt tot de bevrijding in 1944, ziet Magda hoe de arbeid in de mijn, de relaties tussen inwoners en krijgsgevangenen, het verzet en de zware omstandigheden haar wereld vormgeven. Het verhaal is dus een combinatie van historische context, persoonlijke ontwikkeling van een jong meisje, een subtiele verliefdheidsdrang en de harde realiteit van oorlog en mijnarbeid.