Deze getuigenis brengt de harde werkelijkheid van de repressiejaren 1944-1950 in België onder de aandacht. De auteur heeft zelf ondervonden wat het betekent om na de bevrijding beschuldigd te worden, geïnterneerd en veroordeeld. In dit dagboekverslag beschrijft hij de psychologische spanningen, de kampen, de straffen en het dagelijks leven achter de tralies. Hij doet dit zonder opsmuk, met een directheid die de lezer bij de keel grijpt: een indringend document over schuld en boete, over vriendschap en verraad, en over wat het betekent om als mens door een zware tijd te moeten.