Inhoud: 1) "lijst der gefussileerden": 4pp, 234 namen, 2) "Bekendmaking Feldkommandant van Hasselt 15.4.1944: 24 terroristen terecht gesteld. De bende van Mathieu Albert": 11pp., 3) namenlijsten van overleden en gesneuvelde collaborateurs "Juni, Juli, Augustus, September, Oktober, December 'Wij Herdenken' 1941-1945": 19pp., 4) aanvullende namenlijst "van gesneuvelden, waarvan het sneuvele bekend is, maar waarvan sommige gegevens ontbreken (o.a. data van sneuvelen, truppenonderdeel, geboortejaar, enz.): 18pp.", 5) "Lijst van Moorden in het Leuvens": 2pp, 6) "Lijst der gufusiljeerden in België 1944-1950": 6+7+5pp. 7) "Terechtstellingen in België na Wereldoorlog II":13+15pp. / Het Sint-Maartensfonds (SMF) was een Vlaamse organisatie, opgericht in 1953, die zich richtte op oud-Oostfrontstrijders (de zogeheten ?Oostfronters?) met als doel leden in materiële én morele moeilijkheden te ondersteunen. De organisatie ontstond als opvolger van het Vlaams Verbond van Oud-Oostfrontstrijders, en functioneerde lange tijd als een zelfhulpgroep die zich bezig hield met hulpverlening, herdenking, beeldvorming en opsporing van vermisten van het Oostfront. Belangrijke activiteiten van het SMF waren onder meer het verlenen van steun aan noodlijdenden, het bieden van juridische of administratieve bijstand, het onderhouden of instandhouden van graven of begraafplaatsen van Vlaamse soldaten in het Oosten, en het verzamelen van informatie over vermisten door middel van correspondentie, steekkaarten en namenlijsten. Het SMF gaf ook een periodiek blad uit, Berkenkruis, waardoor leden op de hoogte werden gehouden van gebeurtenissen, herdenkingen, interne berichtgeving en visies. De structuur van het SMF was vrij los: verschillende regionale/gewestelijke afdelingen werkten relatief autonoom, terwijl het centraal archief en de werking van de ?zoekdienst? documenten bevatte die nationaal van belang waren. De archieven omvatten ook audiovisuele materialen zoals foto?s, dia?s, films, en digitale lijsten met namen van gesneuvelden of vermisten, evenals administratieve documenten. Qua ideologie en maatschappelijke perceptie was het fonds controversieel, door de banden met de collaboratiegeschiedenis. Veel leden hadden tijdens de Tweede Wereldoorlog gevochten aan het Duitse Oostfront (soms in verband met de Waffen-SS of andere Duitse organisaties), wat later onderwerp werd van discussie in de bredere publieke en historische opinie. De SMF werd gezien als een overblijfsel van die periode, en de manier waarop men herdenking en ideologische elementen invulde, werd vaak kritisch bekeken. Uiteindelijk werd het SMF formeel opgedoekt in 2006. De redenen waren onder meer de hoge leeftijd van de leden, het afnemend aantal actieve leden, en een veranderde maatschappelijke context waarin dergelijke organisaties steeds minder steun en legitimiteit kregen. Bij de opheffing werden activiteiten zoals publicaties, het blad Berkenkruis, en vaak ook de operationele taken stopgezet.