Lucien Ranson vertelt in De gedeporteerden het aangrijpende verslag van zijn ontvoering uit Kortrijk en zijn gedwongen verblijf in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aan de hand van brieven die hij naar zijn familie stuurde en van persoonlijke herinneringen schildert hij het leven van een gedeporteerde: het gemis, de angst, de kleine lichtpunten van menselijkheid en het vernietigende geweld van oorlogshandelingen - ook in steden als Magdeburg die onverzettelijk gebombardeerd werden. Dit boek is zowel getuigenis als document van een kleine man in een grote geschiedenis, geschreven in een directe en open stijl.