De Vlaamse polyfonie geeft een rijk geïllustreerd overzicht van de bloeitijd van de meerstemmige muziek uit de Lage Landen. Van Guillaume Dufay tot Philippus de Monte: dit boek laat zien hoe Vlaamse componisten in de vijftiende en zestiende eeuw de toon aangaven in heel Europa. Het behandelt stijlkenmerken, genres, de verspreiding van manuscripten en drukken, en de sociale en liturgische context waarin deze muziek ontstond. Met talrijke afbeeldingen en muziekvoorbeelden is dit een onmisbaar boek voor iedereen met belangstelling voor renaissancemuziek en de culturele geschiedenis van de Lage Landen. Het boek onderzoekt de ontwikkeling en verspreiding van de zogenaamde Vlaamse of franco-flamande polyfonie in de 15e en 16e eeuw. Deel I bespreekt historische context, stijlkenmerken (zoals gebruik van cantus firmus, imitatie en contrapuntische technieken), genres (missa, motet, chanson) en de plaats van componisten aan hoven en kerken. Deel II behandelt individuele componisten en hun werkkringnen (van Dufay en Ockeghem via Josquin tot Lassus en Philippus de Monte). Het boek gebruikt talrijke handschriften- en drukvoorbeelden en bevat iconografische en symbolische opmerkingen over muziekpraktijk en uitvoering. Doelgroep: studenten muziekgeschiedenis, musici en algemeen geïnteresseerde lezers in renaissancecultuur. Ignace Bossuyt (°1947, Waregem) is een Belgisch musicoloog en hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij studeerde klassieke filologie, kunstgeschiedenis en musicologie en promoveerde over de polyfonie uit de Lage Landen. Bossuyt is gespecialiseerd in renaissancepolyfonie en publiceerde meerdere monografiee?n en studies over componisten en muziekgeschiedenis. Hij was betrokken bij projectsamenwerkingen omtrent brononderzoek en is (co)oprichter of medewerker aan gespecialiseerde onderzoeksprogramma?s rond de muziek van de Nederlanden. Na zijn emeritaat bleef hij actief als onderzoeker en publicist.