Dit boek onderzoekt de geschiedenis van de volkskunde in Vlaanderen tijdens het interbellum, met een focus op de Zuidnederlandse Centrale voor Folklore-Onderzoek (ZNCVFO). Het werk plaatst deze instelling in een Europese context en reconstrueert haar geschiedenis op basis van origineel archiefonderzoek. Het boek biedt inzicht in de rol van volkskunde in deze periode en belicht een mogelijk vergeten schakel in de ontwikkeling van het vakgebied.