Er hangt een mysterie rond Doornik... De schaduw van de stad lijkt niet rechtstreeks de toon van de teksten van Jean Ray / John Flanders te beïnvloeden, maar ze is mogelijk een soort filter die de productie en de persoonlijkheid van de Gentse schrijver anders laat bekijken. Een filter, of beter een leidraad, want het Doornikse komt episodisch terug in de talrijke jeugdverhalen. Daardoor komt er zelfs een eenheid tot stand, van tijd en plaats, van tonaliteit en gebeuren : het Doornikse blijkt inderdaad voor Jean Ray / John Flanders de tegenpool van de teksten die hij aan de folklore en het oude Gent heeft gewijd. Men vindt dezelfde zin voor spot, hetzelfde heen-en-weergetrek tussen godsdienst en bijgeloof, dezelfde aantrekking tot een tijd waarvan men niet juist weet of hij voor altijd teloor is gegaan dan wel of hij slechts bestaat in het ruimte-tijdcontinuum eigen aan de verhalen en de legenden... Daarom worden de vermeende "naïeve" schakeringen van deze "herschapen wereld" verontrustend.?De hier gebundelde verhalen integreren zich volkomen in een productie die vragen oproept naar de origines, zowel deze van de dubbele culturele achtergrond van de auteur - de Vlaamse en de Waalse - dan deze van elk verhaal, het is te zeggen, de noodzaak om een verhaal te vertellen om zijn emoties te beheersen.