Hoogleraar in de geschiedenis aan de Universiteit te Luik, bleef Léon-E. Halkin in de jaren 1943 tot 1945 als politiek gevangene in hechtenis; zo kende hij o.m. beruchte kampen als Breendonk, Gross-Rosen, Dora en Nordhausen. Als bij wonder keerde hij levend uit die hel terug. Hier brengt Professor Halkin zijn dagboek uit die periode. Om haar densiteit, haar nauwkeurigheid, haar morele verhevenheid en haar sterke uitbeeldingskracht mag zijn gevangenis merkwaardig heten. Het gaat om een waarachtig document over de concentratiekampen dat wel een aanklacht tegen het nazisme betekent, maar niet één woord van haat inhoudt. De auteur is een historicus, die als echt vakman met hoogstaande menselijke eigenschappen een waardevolle bijdrage tot de geschiedschrijving van de Tweede Wereldoorlog heeft geleverd.