Dit boek bevat het ongelooflijke maar waargebeurde verhaal van een Oostenrijkse boswachter die in de jaren 1920 door geduldige observatie van de natuur een nieuwe energiebron ontdekt. Kortstondig wordt hij wereldberoemd. Jaloerse wetenschappers verklaren hem voor gek en proberen hem opgesloten te krijgen. De industrie probeert hem zijn geheim te ontfutselen. Politici proberen hem voor hun karretje te spannen. Hitler wil deze nieuwe energiebron gebruiken voor de opbouw van zijn Derde Rijk. Hij dwingt de boswachter in concentratiekamp Mauthausen te werken aan de ontwikkeling van een motor voor zogenaamde 'vliegende schotels'. Na de oorlog nemen de Amerikanen hem gevangen en proberen met zijn techniek de meest krachtige waterstofbom te ontwikkelen. De uitvinder zelf realiseert zich dat de mensheid zijn vinding in dit stadium van haar ontwikkeling alleen maar zal misbruiken om elkaar wederzijds uit te roeien en nog verder in economische slavernij te voeren. Hij houdt de belangrijkste details van zijn vinding daarom geheim, maar geeft wel aanwijzingen waarmee de moreel volgroeide mensheid van de toekomst deze nieuwe, natuurlijke 'Implosietechniek' bruikbaar zal kunnen maken. Reinout Guépin (1972) kwam tijdens zijn opleiding voor biologisch-dynamische land- en tuinbouw met het gedachtegoed van de boswachter in aanraking. Hij werd meteen gegrepen door diens landbouwkundige uitvindingen en begon een persoonlijke studie naar deze enigmatische persoonlijkheid. Om het gedachtegoed van de boswachter (Viktor Schauberger, Oostenrijk 1885) onder een breder publiek bekend te maken, richtte hij met andere enthousiastelingen in 2006 de stichting Natuur- en Implosietechnieken op. Met deze roman, die te lezen is als een biografie, geeft hij inzicht in de sociaaleconomische situatie van die tijd, onderzoekt hij de mogelijke inspiratiebronnen van de boswachter en geeft een samenvatting van wat er bekend is over diens apparaten.