Voor veel mensen is de moderne klassieke muziek niets meer dan puur lawaai. Terwijl schilderijen van Pablo Picasso en Jackson Pollock voor miljoenen euro’s worden verkocht, leidt een uitvoering van Le sacre du printemps van Igor Stravinsky tot ongemak bij het luisterend publiek. Tegelijkertijd wordt de invloed van moderne muziek juist overal gevoeld. Zonder het te beseffen, luisteren we bij het bekijken van een Hollywoodfilm naar de complexe akkoorden van Arnold Schönberg en klinken bij iconen als The Velvet Underground en Björk invloeden van de Amerikaanse minimal music. In De rest is lawaai beschrijft Alex Ross de sound van de twintigste eeuw in de context van de geschiedenis. Hij bespreekt de muziek van grote componisten als Mahler en Strauss; Sjostakovitsj, Stravinsky en Sibelius. Hij schrijft over de mondaine muziekcultuur in het Wenen van voor de Eerste Wereldoorlog, de nazi sound van Hitler-Duitsland en de muzikale experimenten in downtown New York in de jaren zestig. Het resultaat is een fascinerende culturele geschiedenis waarin de grote sociale, politieke en technologische veranderingen van de twintigste eeuw op prachtige wijze worden beschreven.