In deze doorwrochte biografie van de historicus Pikkemaat wordt het leven beschreven van de meest opmerkelijke vrouw van de Middeleeuwen: Eleonore van Aquitanië. Zij stamde uit een oud hoogadellijk geslacht dat sinds het midden van de 10e eeuw een voorname rol speelde in Zuidwest Frankrijk. Haar voorvaderen wisten zich de titels van achtereenvolgens graaf van Poitou en hertog van Aquitanië te verwerven. Aan het hof van haar vader, hertog Willem X van Aquitanië, opgevoed in de verfijnde sfeer die er meer dan drie eeuwen door haar voorouders in ere was gehouden en vervolmaakt, ontving Eleonore een vorming die haar tot een optreden bracht dat heel West-Europa en zelfs een deel van Klein-Azië met verbazing, bewondering of ontzetting vervulde. Haar manier van doen was namelijk vaak in strijd met de gangbare opvattingen omtrent vrouwelijk gedrag. De tijdsperiode waarin Eleonora haar rol op het aardse toneel vervulde, omvatte het laatste kwart van de 12e eeuw die wel de glorietijd van het middeleeuwse West-Europa wordt genoemd. Tot op de dag van vandaag wordt de westerse beschaving nog steeds gekleurd door hetgeen de 12e eeuw heeft voortgebracht zoals bijvoorbeeld het gebruik van tafelmanieren en het in acht nemen van de beleefdheidsvormen die een man verschuldigd is aan een vrouw. Aan de verbreiding en aanvaarding daarvan werd een nauwelijks te overschatten bijdrage geleverd door Eleonora van Aquitanië.