Hoe komt het dat bergen zo tot onze verbeelding spreken? Waarom stellen bergsporters elk klimseizoen hun leven in de waagschaal? In Hoogtekoorts verklaart Robert Macfarlane het raadselachtige verlangen naar de hoogste top. Hij ontrafelt de relatie tussen mensen en bergen, en onze drang die bergen te overwinnen. Geleerden uit de Renaissance, negentiende-eeuwse fantasten, geologen en klimmers - allemaal hebben ze volgens Macfarlane bijgedragen aan de waardering voor het berglandschap. Hij beschrijft hoe de eerste reizigers naar grote hoogten werden gelokt en laat zien hoe de kennis van de geologie onze perceptie van woeste landschappen veranderde. Hij peilt de bekoring van het onbekende en overtuigt ons van de elementaire schoonheid van sneeuw en ijs. Macfarlane vervlecht zijn betoog met verhalen over eigen klimtochten en toont zich daarmee de gelijke van Jon Krakauer en Joe Simpson. Dat maakt dit boek niet alleen tot een boeiende anatomie van een obsessie, maar ook tot een persoonlijk relaas over Macfarlane's avontuurlijke bergbeklimmingen in de hele wereld. Macfarlanes laatste, tragische hoofdstuk over George Mallory, nog altijd de meest tot de verbeelding sprekende bergbeklimmer, vormt een treffende afsluiting van deze cultuurgeschiedenis van een fascinatie.