Vroeg? en hoogmiddeleeuwse architectuuruitbeeldingen zijn als zodanig weinig bekend en bestudeerd. Daardoor bestaat er nog steeds verwarring over de wijze waarop architectuur in de iconografie van de Middeleeuwen wordt weergegeven, zowel in steen als in beeld. In deze studie wordt een systematische poging ondernomen om de oorsprong, verspreiding en betekenis te onderzoeken van de beeldtradities die architectuur uitbeelden in de West?Europese kunst tot circa 1300. In deze omvangrijke monografie onderzoekt Emanuel?S.?Klinkenberg hoe in de Middeleeuwen architectuur niet alleen als bouwkunst, maar ook als beeldmotief en iconografisch element functioneerde. Hij behandelt de oorsprong van architectonische voorstellingstradities, hun verspreiding door West?Europa en hun betekenis in de kunst tot circa 1300. De studie richt zich op het visuele repertoire ? tekeningen, schilderingen, manuscriptillustraties, reliëfs ? waarin gebouwen, torens, arcaden of kerkplattegronden worden voorgesteld. Klinkenberg analyseert de relatie tussen bouwkundige realiteit en het beeld van architectuur in middeleeuwse kunst, behandelt de overgang van symbolische naar meer realistische weergaven, en plaatst deze in de context van cultuurhistorische, liturgische en politieke factoren. Het werk is rijk geillustreerd met zwart?wit beelden en biedt een methodische verkenning van beeldtradities rond architectuur in de Middeleeuwen.