Er is geen boek in de Nederlandse cultuurgeschiedenis dat zo spraakmakend is geweest als Herfsttij der middeleeuwen. Het is een synthese van de beeldende kunst en literaire bronnen, van de verstilde sfeer van de Vlaamse primitieven en de klacht om het bestaan in het werk van de contemporaine dichters en schrijvers - dit alles gezien tegen de achtergrond van schitterende feesten in extravagante kledij en van pompeuze praal.