Uit het Arabisch vertaald en toegelicht door Prof. Dr. J.H. Kramers. Al-Ghazzali is de belangrijke Islamitische denker geweest, die de mystiek van de Islam, het soefisme, voor de wetsgeleerden aanvaardbaar heeft gemaakt. De getallen achter de woorden verwijzen naar de noten aan het einde van de tekst. De Mohammedaanse mystici heten Soefi's en hun bedrijf en hun godsdienstige opvattingen worden tasawwuf genoemd. Deze woorden zijn afgeleid van het Arabische woord suf, dat 'wol' betekent, omdat de eerste mystici een ascetisch leven leidden en zich kleedden in wol, de eenvoudigste klederstof. Als bijzondere groep traden zij voor het eerst op in de 9de eeuw te Bagdad. In de volgende eeuw begonnen mystieke leiders ook bepaalde theorieën voor te dragen over de mystieke ervaringen en het mystieke 'pad', die in een zich steeds uitbreidende mystieke literatuur zijn neergelegd. Bepaalde groepen verduidelijkten hun theorie met begrippen en beelden ontleend aan de metafysische theorieën der filosofen. Aanvankelijk waren de orthodoxe Wetsgeleerden en theologen fel tegen de mystieke vroomheid gekant. In de 11de eeuw kwam daarin een kentering; het is vooral Ghazzali geweest, die door zijn persoonlijke en literaire werkzaamheid een verzoening tussen de beide standpunten heeft teweeggebracht door een mystieke fundering van de Wetsvoorschriften en de theologische dogma' s voor te dragen. Anderzijds bestreed hij de uitwassen der mystiek, die tot Wetsverzaking en tuchteloosheid konden leiden. Na hem zijn de Soefi's en hun gematigde leringen in het Mohammedaanse systeem geheel opgenomen. Zoals uit dit geschrift blijkt, ziet Ghazzali in de ervaringen en het pad der Soefi's - die hij ook de 'lieden van het wezenlijke' noemt - de enige mogelijkheid om tot persoonlijk godsdienstig leven te komen. Hij beperkt deze levenshouding niet tot de Islam, maar neemt aan, dat er ook daarvóór te allen tijde mensen zijn geweest (blz. 96), die mystieke ervaringen en gedachten hebben gehad. (zie: www.geestkunde.net)