Russische krijgsgevangenen in Limburg uit de jaren 1942-1945 zijn geen onbekenden voor de Vlaamse lezer. Dankzij een aantal belangrijke publicaties, vooral in de laatste jaren, kennen we deze ongelukkige soldaten van het Rode Leger als dwangarbeiders in de mijnen en nog meer als partizanen in de bossen. Jean Put schetst nu in zijn boek een alomvattend beeld van hun dagelijks bestaan, van hun ellende en hun streven naar de vrijheid. Centraal staan hun relaties met andere arbeiders ?in de put?, met opzichters en met vele Vlamingen in de omgeving, die deze Russen vaak hielpen te overleven of zelfs te vluchten en onder te duiken. Krijgsgevangenen uit de Sovjet-Unie, Russische emigranten uit de jaren twintig, Belgen, Duitse bewakers, ze vormen in deze studie één ondeelbare wereld van gewone mensen die door de oorlog werden samengebracht en gedwongen naast elkaar te leven en te werken. Nog interessanter dan de cijfers en de tabellen zijn de individuele lotgevallen van mensen die allen bij naam worden genoemd. Behalve uit archieven heeft de auteur veel uit mondelinge overleveringen geput. Wat het boek bijzonder boeiend maakt, zijn de talrijke herinneringen van de Vlamingen en de Russen die het allemaal hebben meegemaakt. Hun verhalen worden geciteerd zoals ze werden verteld, eenvoudig en onverbloemd, met vele plaatselijke woordjes. De mensen uit Limburg hebben het niet alleen over veel miserie en solidariteit, maar eveneens over een confrontatie van de twee culturen. Verschillen in de gewoontes en in de mentaliteit tussen Vlamingen en Russen maakten hun omgang met elkaar soms erg moeilijk, maar tegelijkertijd ook fascinerend en verrijkend voor de beide groepen. Op een van de vele foto?s in dit boek zien we een jonge krijgsgevangene uit een ver Russisch dorp samen met twee Vlaamse meisjes: een verrassende gelijkenis, je zou zeggen een broer met zijn zusters! Een symbool van de vele onvergetelijke vriendschappen uit de oorlogstijd. dr. Vladimir Ronin